Të premten, më 25 korrik, gjithçka dukej se po shkonte pa probleme në aeroportin privat në El Paso, Teksas, pasi një avion privat Lear u ul në vapën e mesditës.
Ismael “El Mayo” Zambada, lideri “i padukshëm” i kartelit të drogës Sinaloa dhe njeriu që besonte se pasoi El Chapon, ishte aq i qetë sa mund të ishte me një kapele mbi kokë derisa avioni ndaloi.
Ai doli nga avioni i ndjekur nga një nga djemtë e El Chapo, Joaquín.
El Mayo rrallë largohej nga malet e Sierra Madre, ku ishte fshehur për dekada në ferma të ndryshme dhe shtëpi të sigurta, ndonjëherë me anëtarë të familjes. Ai nuk e kuptoi se ishte i rrethuar nga një duzinë agjentësh të DEA-s, derisa ata i drejtuan armët drejt tij dhe të birit të tij.
Kur e vunë në pranga, mendja e tij filloi të kërkonte “El Ratón”, “miun” që e kishte tradhtuar dhe i dha fund mbretërimit të tij si bosi i padiskutueshëm i kartelit Sinaloa.
Ai do të mësonte më shumë për këtë javë më vonë…
Kush tradhëtoi?
Ajo që Ismael Zambada nuk e dinte ishte se dy ditë para arrestimit të tij në El Paso, Ovidio Guzmán, një tjetër djalë i El Chapo dhe vëllai i Joaquín, i cili ishte arrestuar në janar 2023 në Culiacán dhe më pas ekstraduar në SHBA, u lirua nga burgu. Ky veprim u komentua shumë dhe shkaktoi spekulime se ku ishte arratisur djali i një prej trafikantëve më të mëdhenj të drogës në dekadat e fundit.
Në bashkëpunim me vëllain e tij, ai dyshohet se i krijoi një kurth “kokës” të kartelit që pasoi babain e tyre.
Në një letër të lëshuar nga avokati i Zambada, El Mayo pretendon se ai ishte rrëmbyer nga Joaquín Guzmán dhe njerëzit e tij, të cilët i vendosën një kapuç mbi kokë. Më pas e futën në një kamionçinë dhe e çuan në një pistë, ku një aeroplan priste me motorë të ndezur dhe hipën në aeroplan me Joaquín Guzmán.
Joaquín u arrestua gjithashtu nga agjentët e DEA-s, por me sa duket për arsye formale, edhe pse djali i El Chapo e kishte dorëzuar shefin e kartelit Sinaloa “në një pjatë argjendi”.
Ai dhe vëllai i tij kishin hesape të pazgjidhura me El Mayo dhe ishte koha për t’i zgjidhur ato me njeriun që tha: “Kotësia është armiku më i keq i kësaj pune. Hap pas hapi ngjita shkallët. Unë kam pushtet për shumë vite dhe nga këtu lart, i shoh ata që donin të më rrëzonin.”
Në fund edhe ai ra.
Lufta për kartelin Sinaloa
Armët automatike qëlluan me breshëri. Shtatë burrat e kapur në një pritë kishin pak hapësirë për të reaguar të mërkurën e qershorit 2020. Ekzekutuesit e “Los Chapitos”, pseudonimi për tre djemtë e El Chapo, lanë të vdekur shtatë “sicarios” e Ismael Zambada në një pellg gjaku.
Ata u zbuluan disa orë më vonë nga forcat e sigurisë Sinaloa, ndërsa pamjet dhe videot brutale të marra nga disa u publikuan tashmë në mediat sociale dhe faqet e lajmeve.
Burrat shtriheshin të vdekur pranë një kamioni në lagjen Tepuche, ndërsa tetë të tjerë të vdekur u gjetën në komunitetin Los Bagresitos në luftën civile në vazhdim brenda kartelit Sinaloa.
Ajo që mbeti “jetime” pas arrestimit dhe dënimit të bosit të famshëm të drogës Joaquín “El Chapo” Guzmán, i cili po vuan dënimin me burgim të përjetshëm në një burg në SHBA, iu la dy pretendentëve kryesorë.
I pari ishte Ismael “El Mayo” Zambada, dora e djathtë e El Chapos, i cili besonte se pas arrestimit të bosit, ai ishte mbrojtësi i ri, pra, bosi. Megjithatë, ai nuk e parashikoi sfidën nga tre djemtë e El Chapo: Iván Archivaldo, Joaquín dhe Ovidio.
“Los Chapitos”, siç njiheshin, u treguan shumë të ashpër dhe vendimtar, duke besuar se ishin udhëheqësit e rinj të kartelit, duke çuar në një luftë të pashmangshme civile.
Ky nuk është konflikti i parë, dhe sigurisht as i fundit, i dhunshëm në këtë shtet meksikan, i cili ka qenë një pikë strategjike kryesore në tregtinë e kokainës dhe meta kristalit që nga fillimi i viteve 1980.
Rrëmbimet, vrasjet e tmerrshme dhe trupat e varur në ura me shënime të ngjitura në gjoks e kthyen Sinaloan në një ferr në tokë. Një vend ku jeta njerëzore nuk ka asnjë vlerë për bosët e drogës, të cilët fusin frikën tek kushdo përmes ushtarëve të tyre, zbatuesve që vrasin pa dallim.
Fati i paracaktuar
Zambada kishte në dispozicion “Los Russos”, të komanduar nga “El Ruso”, ndërsa djemtë e El Chapo kishin disa “ushtarë” besnikë të babait të tyre.
Ekzekutimet e pesëmbëdhjetë prej njerëzve të El Mayo-s hapën përsëri portat e dhunës në Sinaloa dhe Culiacán, ku prodhimi dhe tregtia e drogës mbeten në krye.
Megjithatë, përveç luftës civile, kishte edhe probleme pandemike, pasi Vice raportoi se zinxhiri i furnizimit të kartelit për kimikatet e nevojshme për prodhimin e metamfetaminës dhe fentanilit ishte kryesisht i lidhur me Kinën.
Koronavirusi dhe bllokimi global shkaktuan mungesa të këtyre kimikateve dhe Zambada u dërgoi një mesazh tregtarëve të tij:
“Tani e tutje të gjithë do të shesin gjysmë kilogrami kristal për 15,000 pesos (560 euro). Nëse nuk respektoni, do të ketë pasoja”, përfundon mesazhi i bosit të drogës.
Në atë kohë, ai besonte se ishte lideri i padiskutueshëm i kartelit Sinaloa dhe u hakmor për vrasjen e 15 burrave që punonin për të nga djemtë e Guzmanit.
Fati i tre të rinjve dukej i paracaktuar pas arrestimit dhe dënimit të babait të tyre, i cili u transferua në burgun më të ashpër amerikan, ADX Florence, në Kolorado.
Ata duhej të vërtetonin se pavarësisht mungesës së tij, ata ishin “trashëgimtarët” e kartelit Sinaloa që babai i tyre filloi të ndërtonte në mesin e viteve 1980.
Lufta civile midis Los Chapitos dhe Zambada mori një kohë të gjatë për t’u zgjidhur, duke derdhur shumë gjak në Sinaloa dhe Culiacán, vendi ku lindi dhe lulëzoi një nga kartelet më vdekjeprurëse të drogës, i sunduar nga një burrë i shkurtër, me një vështrim shpues, i cili filloi si shofer për një patron dhe u shndërrua në një “perandor kokaine”./vizionplus.tv
