Punonjësit e shëndetësisë amerikane që janë kthyer nga enklava palestineze kanë rrëfyer përjetimet e tyre teksa iu shërbenin të plagosurve nga bombardimet izraelite. Ata theksojnë se iu duhej të merrnin vendime mjaft të vështira, si ndërprerja e kujdesit për djegiet e rënda të një djali 7-vjeçar për shkak të mungesës së fashave dhe për shkak se pavarësisht mjekimeve gjasat janë që nuk do mundet të shpëtojë.
Mjekët dhe infermierët amerikanë qenë dëshmitarë të tmerreve dhe sot kanë për detyrë të rrëfejnë atë që kanë përjetuar për të bërë presion mbi vendin e tyre, mbështetësin më të rëndësishëm të Izraelit në fushën ushtarake dhe diplomatike.
Gjatë 30 viteve të fundit, Adam Hamaëi ka udhëtuar në shumë vende të shkatërruara nga lufta ose të prekura nga fatkeqësitë natyrore, nga rrethimi i Sarajevës deri te tërmeti në Haiti.
“Por unë kurrë nuk kam parë kaq shumë viktima civile,” tha ish-kirurgu i ushtrisë amerikane për AFP në një intervistë pas kthimit nga një mision në Spitalin Evropian në Gaza në maj.
“Shumica e pacientëve tanë ishin fëmijë nën moshën 14 vjeç ,” shtoi kirurgu 54-vjeçar nga Neë Jersey. “Pavarësisht nëse ka armëpushim apo jo, duhet të ketë ndihma humanitare në sasi të mjaftueshme për të përmbushur kërkesat”, theksoi ai. “Mund të dhuroni sa të doni, nëse kufijtë nuk hapen për të ardhur ndihma, nuk ka kuptim”, u ankua ai.
Hamaëi dhe zyrtarë të tjerë shëndetësorë thonë se tani e shohin si më të dobishme të lobojnë për përfundimin e luftës dhe që Izraeli të pajtohet me ligjin ndërkombëtar duke lejuar më shumë ndihmë në Gaza.
Izraeli ka hedhur poshtë akuzat e bashkësisë ndërkombëtare që nga fillimi i luftës më 7 tetor, pas një sulmi të paprecedentë nga Hamasi në tokën e tij.
Monica Johnston, nga Portland, SHBA, një infermiere 44-vjeçare e kujdesit intensiv, tha se ajo u ka dërguar zyrtarëve të Shtëpisë së Bardhë dhe ligjvënësve amerikanë një listë të pajisjeve që nevojiten urgjentisht nga spitalet në Gaza. Gaza ishte misioni i saj i parë.
“Unë nuk shikoj lajme, nuk marr pjesë në asgjë politike ,” shpjegoi ajo. Por në vjeshtë ai mori një email nga një organizatë që kërkonte ndihmë. “Kur dëgjoj fjalën “ndihmë”, më hapen veshët, zemra ime fillon të rrahë dhe më duket sikur duhet ta bëj”.
Një grup prej 19 personash, i koordinuar nga Shoqata Mjekësore Amerikano-Palestineze, u nis për në Gaza.
Në terren pengesat janë të mëdha: mungesa e personelit, mungesa e madhe e barnave dhe produkteve bazë të higjienës.
Zëri i Johnston dridhet ndërsa kujton një djalë të vogël djegiet e të cilit iu desh të ndalonte trajtimin në favor të ndihmës së pacientëve që kishin një shans më të mirë për të mbijetuar.
Familje të tëra shpesh mbërrijnë në spital pas bombardimeve, breza të shumtë shpesh jetojnë në të njëjtën ndërtesë, tha Amar Ghanem , një mjek 54-vjeçar i mjekësisë së urgjencës nga Miçigani.
Një djalë i gëzuar 12-vjeçar, i cili shkonte për të ndihmuar në spital për admirimin e stafit, u zhduk papritur për disa ditë.
Kur djali u rishfaq, Ganem mësoi se 30 anëtarë të familjes së tij ishin vrarë në një bombardim dhe se ai u detyrua të kërkonte trupat e tyre në rrënoja.
Fillimi i operacioneve tokësore në Rafah në fillim të majit erdhi si një tronditje për punonjësit e shëndetësisë palestineze të spitalit, të cilët ishin ende të tronditur nga inkursioni shkatërrues izraelit në Gazën veriore.
Pas kthimit, punonjësit e shëndetësisë amerikane përballen me ndjenjën e fajit, ndërsa pacientët dhe kolegët e tyre mbeten në “ferrin”, siç e karakterizon komuniteti ndërkombëtar, të Gazës./vizionplus.tv/